آخرین بروز رسانی ۷ شهریور, ۱۴۰۲ توسط ایلیا
هزاران گونه گوجه فرنگی وجود دارد که بسیاری از آنها هیبریدی هستند اما می توان آنها را به طور کلی به هفت نوع تقسیم کرد.
همه ی گوجه فرنگی ها میوه های گیاه Solanum Lycopersicum می باشند، هرچند معمولاً به عنوان سبزیجات در آشپزی مورد استفاده قرار می‌گیرند. گوجه فرنگی طعم تازه و ملایمی دارد و معمولاً قرمز است، اگرچه در رنگ های دیگر مانند زرد و بنفش و نارنجی تنوع دارد. آنها سرشار از مواد مغذی مانند ویتامین C و آنتی اکسیدان هایی از جمله بتا کاروتن و لیکوپن هستند که فواید بسیاری برای سلامتی دارند.
در این مقاله به بررسی ۷ نوع محبوب گوجه فرنگی، مواد مغذی و نحوه استفاده از آن می پردازیم.
گوجه فرنگی گیلاسی (Cherry tomatoes)
گوجه فرنگی های گیلاسی گرد، به اندازه لقمه و به قدری آبدار هستند که ممکن است وقتی آنها را گاز می‌زنید ظاهر شوند. یک گوجه گیلاسی حاوی تنها ۳ کالری و مقادیر کمی از چندین ویتامین و مواد معدنی است. اندازه آن ها برای سالاد یا خوردن به تنهایی به عنوان میان وعده یا برای کباب پز شدن مناسب می باشند.
گوجه فرنگی انگوری (Grape tomatoes)
اندازه گوجه فرنگی انگوری تقریبا نصف گوجه گیلاسی است. آنها حاوی آب زیادی در خود نمی باشند و شکلی کشیده دارند. یک گوجه فرنگی انگوری که معمولا ۸ گرم می باشد تنها ۱ کالری دارد. گوجه فرنگی انگوری مانند گوجه فرنگی گیلاسی در سالاد بسیار عالی می باشد یا می تواند به تنهایی به عنوان میان وعده مصرف شود. با این حال، آنها به احتمال زیاد برای استفاده در سیخ و طبخ به صورت کبابی بسیار کوچک هستند. اگر به آبدار بودن گوجه گیلاسی اهمیت نمی دهید، نوع انگوری ممکن است انتخاب بهتری برای شما باشد.
گوجه فرنگی روما (Roma tomatoes)
اندازه ی گوجه فرنگی روما از گوجه فرنگی گیلاسی و گوجه فرنگی انگوری بزرگتر است اما این بزرگی در اندازه به قدر کافی برای استفاده به صورت برش داده شده مناسب نمی باشد. روماها به نام گوجه فرنگی آلویی نیز شناخته می شوند. یک گوجه فرنگی روما با اندازه ی معمول ۶۲ گرم، باید حاوی ۱۱ کالری انرژی و ۱ گرم فیبر در خود باشد. این مدل از گوجه به طور طبیعی مزه ای شیرین و آبدار در خود دارد که آنها را به گزینه ای مناسب برای کنسرو کردن یا تهیه سس های مختلف تبدیل کرده است همچنین می تواند در تهیه ی انواع سالاد محبوبیت داشته باشد.
گوجه فرنگی بیفتیک بزرگ (Beefsteak tomatoes)
گوجه فرنگی های بیفتیک بزرگ، محکم و به اندازه ای سفت می باشند که وقتی نازک برش داده شوند شکل خود را حفظ کنند. یک گوجه فرنگی بزرگ با اندازه ی معمول ۱۸۲ گرم و با قطر ۳ اینچ (۸ سانتی متر) باید حاوی ۳۳ کالری انرژی، ۲ گرم فیبر و ۲۸ درصد از ارزش روزانه (DV) برای ویتامین C و یک ویتامین آنتی اکسیدانی تقویت کننده سیستم ایمنی باشد. آنها برای استفاده در ساندویچ و همبرگر عالی هستند. همچنین از نظر طعم ملایم و آبدار می باشند، که آنها را به گزینه ی مناسبی برای کنسرو کردن یا تهیه سس تبدیل می کند.
گوجه فرنگی موروثی (Heirloom tomatoes)
گوجه فرنگی موروثی به طور قابل توجهی از نظر اندازه و رنگ متفاوت است و از زرد کم رنگ تا سبز روشن و قرمز مایل به ارغوانی تیره متغیر است. آنها غیر هیبریدی هستند. دانه های آنها ذخیره شده و بدون گرده افشانی متقابل با انواع دیگر منتقل می شوند. برخی از مردم گوجه فرنگی موروثی را جایگزین طبیعی تری برای گوجه فرنگی های هیبریدی می دانند. انواع موروثی گوجه فرنگی نیز طعم عمیق تر و شیرین تری نسبت به جایگزین های خریداری شده در فروشگاه ها دارند. گوجه فرنگی موروثی دارای محتوای غذایی مشابه گوجه فرنگی های دیگر است. یک گوجه فرنگی متوسط (۱۲۳ گرمی) حاوی ۲۲ کالری و ۵۵۲ میکروگرم بتا کاروتن است. همچنین یک آنتی اکسیدان قوی و پیش ساز ویتامین A در خود دارد که برای بینایی خوب مهم است. آنها به دلیل طعم و مزه خود ارزشمند هستند، بنابراین برای کنسرو کردن، درست کردن سس و غذا خوردن به تنهایی مناسب هستند.
گوجه فرنگی‌های رسیده روی گیاه (Tomatoes on the vine)
گوجه فرنگی های رسیده روی گیاه با اینکه به اندازه کافی رسیده اند و می توان از آن ها استفاده کرد اما همچنان به ساقه ی گیاه متصل می باشند که باعث افزایش عمر مفید آن ها می شود. هدف از این کار این است که میوه ها تا زمان مصرف در حالت طبیعی خود، تازگی و طعم خود را حفظ کنند. برخی تحقیقات نشان می‌دهد که گوجه فرنگی‌های رسیده حاوی سطوح بالاتری از آنتی‌اکسیدان‌ها و سایر مواد مغذی نسبت به گوجه فرنگی‌هایی هستند که قبل از رسیدن به اوج رسیدن چیده شده‌اند.
یک گوجه فرنگی متوسط (۱۲۳ گرم) روی گیاه دارای محتوای مغذی مشابه با انواع دیگر است یعنی حاوی ۲۲ کالری و ۳۱۶۰ میکروگرم لیکوپن و یک آنتی اکسیدان قوی با اثرات محافظتی بر قلب می باشد.
گوجه فرنگی سبز (Green tomatoes)
گوجه فرنگی های سبز را می‌توان به دو نوع تقسیم کرد: گوجه فرنگی‌هایی که وقتی کاملاً رسیده سبز هستند و گوجه‌فرنگی‌های نارس که هنوز قرمز نشده‌اند. شاید تعجب آور باشد که در برخی مناطق از گوجه سبز نارس در پخت و پز استفاده می شود. به عنوان مثال، گوجه‌فرنگی سبز سرخ شده، که برش داده می‌شود، با آرد ذرت مخلوط می‌شود و سرخ می‌شود، در جنوب شرقی ایالات متحده رایج است.
گوجه فرنگی سبز بافت سفتی دارد و به راحتی برش داده می‌شود.این نوع از گوجه فرنگی مانند انواع دیگر کم کالری است و یک گوجه سبز متوسط (۱۲۳ گرم) حاوی ۲۸ کالری است. آنها همچنین برای کنسرو کردن و تهیه سس عالی می باشند. این نوع گوجه تند و کمی ترش است، بنابراین طعم و رنگ منحصر به فردی به غذاها می دهند. یکی از کاربردهای رایج گوجه سبز، استفاده از طعم لذیذ آن ها در تهیه چاشنی ساندویچ و گوشت است. با این حال، گوجه فرنگی سبز نارس حاوی سطوح بالاتری از آلکالوئیدها نسبت به گوجه فرنگی‌های رسیده است که هضم آنها را دشوارتر می‌کند. آنها ممکن است در برخی افراد باعث مشکلات گوارشی شوند، بنابراین نباید خام مصرف شوند.
انتخاب نوع مناسب گوجه فرنگی براساس نیازهایتان و استفاده از خواص آن می تواند تاثیر قابل توجهی در سلامتی و آشپزی داشته باشد. با تنوع انواع گوجه فرنگی مانند قرمز، زرد و گلخانهای، شما میتوانید از خواص غنی آنها در تقویت سیستم ایمنی، حفظ سلامت قلب در انواع غذاها استفاده کنید. اضافه کردن گوجه فرنگی به رژیم غذایی می‌تواند علاوه بر طعم دلپذیر آن به بهبود سلامتی کلی شما کمک کند.
حتما بخوانید: گوجه خشک
منبع: https://www.healthline.com/nutrition/types-of-tomatoes
