روماتیسم؛ علائم، علل، درمان و عوارض

آخرین بروز رسانی ۲۶ دی, ۱۴۰۲ توسط تحریریه موژان

این مقاله ترجمه https://www.healthline.com/health/rheumatoid-arthritis است.

روماتیسم یا آرتریت روماتوئید (RA) یک بیماری خود ایمنی است که باعث درد، تورم و سفتی در مفاصل می‌شود. اگرچه هیچ درمانی وجود ندارد، تشخیص و درمان به موقع می‌تواند به کنترل علائم و جلوگیری از آسیب دائمی مفصل کمک کند. زمانی که آرتریت روماتوئید در مراحل اولیه بروز آن تشخیص داده شود، درمان بهترین نتیجه را خواهد داشت. بنابراین مهم است که علائم را بشناسید. در ادامه درباره همه چیزهایی که می‌خواهید در مورد RA بدانید، از انواع و علائم گرفته تا درمان‌های خانگی، رژیم‌های غذایی و سایر درمان‌ها صحبت می‌کنیم.

روماتیسم چیست؟

روماتیسم یا آرتریت روماتوئید (RA) یک بیماری خود ایمنی است که باعث درد مفاصل، التهاب و آسیب در تمامی بدن می‌شود. آسیب مفصلی که RA ایجاد می‌کند، معمولاً در هر دو طرف بدن اتفاق می‌افتد. بنابراین، اگر یک مفصل در یکی از دست‌ها یا پاهای شما با این بیماری درگیر شده است، احتمال بسیار زیادی وجود دارد که همان مفصل در دست یا پای دیگر نیز درگیر شده باشد. پزشکان از این طریق RA را از سایر اشکال آرتریت، مانند استئوآرتریت (OA) تشخیص می‌دهند.

علائم روماتیسم

بیماری RA از نوع مزمن است که با علائم التهاب و درد در مفاصل مشخص می‌شود. این علائم و نشانه‌ها در دوره‌هایی که بیماری فعال است، تشدید می‌شوند و در دوره‌های بهبود، به طور کامل ناپدید می‌شوند. علائم RA معمولاً روی مفاصل دست، مچ دست و زانو تأثیر می‌گذارد، اما می‌تواند بر بافت‌ها و اندام‌های سراسر بدن از جمله ریه‌ها، قلب و چشم‌ها نیز تأثیر بگذارد. علائم این بیماری شامل موارد زیر است:

• درد در بیش از یک مفصل
• سفت شدن بیش از یک مفصل
• بروز حساسیت و تورم در مفاصل
• علائم مشترک و یکسان در هر دو طرف بدن
• تغییر شکل مفصل و عدم کارآیی آن
• خستگی
• تب با درجه پایین
• از دست دادن اشتها
• ضعف

علائم می‌تواند از خفیف تا شدید متفاوت باشد. مهم است که علائم خود را نادیده نگیرید، حتی اگر آنها به صورت گذری بروز پیدا کنند. آگاهی از علائم اولیه این بیماری کمک می‌کند تا آن را بهتر کنترل و درمان کنید.

علل بروز روماتیسم

عوامل ژنتیکی و محیطی متعددی وجود دارد که خطر ابتلا به بیماری آرتریت روماتوئید را افزایش می‌دهد.

چه اتفاقی برای مفاصل می‌افتد؟

بیماری RA یک اختلال خود ایمنی است و نتیجه حمله سیستم ایمنی بدن به بافت‌های سالم بدن است. با این حال، علل یا محرک‌های خاص RA هنوز شناخته نشده است.

اگر شما مبتلا به روماتیسم باشید، سیستم ایمنی بدن در بخشی از روند بیماری، آنتی بادی‌ها را به بافت‌های پوششی مفاصل می‌فرستد. این آنتی بادی‌ها به بافت‌های پوشاننده مفاصل شما حمله می‌کنند و باعث می‌شوند سلول‌های پوششی (سلول‌های سینوویال) تقسیم شده و التهاب ایجاد شود. این فرآیند منجر به آزاد شدن مواد شیمیایی می‌شود که به استخوان‌ها، غضروف‌ها، تاندون‌ها و رباط‌های کنار مفصل آسیب بزنند.

اگر آرتریت روماتوئید درمان نشود، مفصل آسیب می‌بیند و شکل و تراز خود را از دست می‌دهد و در نهایت نیز از بین می‌رود.

عوامل مؤثر در بروز روماتیسم

• • طبق تحقیقات سن شروع RA در میان بزرگسالان ۵۰ سالگی است.
  • زنان بیشتر از مردان در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
  • از نظر ژنتیکی، افرادی که با ژن‌های خاصی به نام ژنوتیپ‌های HLA کلاس II متولد می‌شوند، بیشتر در معرض ابتلا به RA هستند. خطر RA زمانی بالاتر می‌رود که افراد دارای این ژن‌ها، دارای اضافه وزن نیز باشند و یا در معرض عوامل محیطی مانند دود سیگار قرار بگیرند.
  • همچنین زنانی که زایمان نکرده‌اند، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به RA باشند.
  • طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری، خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید در کودکانی که مادرانشان سیگار می‌کشیدند، در بزرگسالی آن‌ها، تا ۲ برابر بیشتر از دیگران است.
  • مطالعات نشان می‌دهد افرادی که سیگار می‌کشند در معرض افزایش خطر ابتلا به RA هستند.
  • چاقی می‌تواند خطر ابتلا به RA را افزایش دهد.
  • مصرف زیاد سدیم، شکر (به ویژه فروکتوز)، گوشت قرمز و آهن در افزایش خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید مؤثر هستند.

تشخیص روماتیسم

تشخیص آرتریت روماتوئید ممکن است زمان‌بر باشد و برای تایید یافته‌های معاینه بالینی به آزمایش‌های آزمایشگاهی متعددی نیاز داشته باشد. پزشکان از چندین ابزار برای تشخیص روماتیسم استفاده می‌کنند. ابتدا، آنها در مورد علائم و سابقه پزشکی شما می‌پرسند. آنها همچنین معاینه فیزیکی مفاصل شما را انجام خواهند داد:

• تورم و قرمزی در بدن
• بررسی عملکرد مفصل و دامنه حرکتی
• لمس کردن مفاصل آسیب دیده برای بررسی بهتر
• بررسی ندول‌های پوستی
• تست رفلکس و قدرت عضلانی شما

اگر آنها مشکوک به RA باشند، به احتمال زیاد شما را به متخصصی به نام روماتولوژیست ارجاع می‌دهند. از آنجایی که هیچ آزمایشی نمی‌تواند تشخیص RA را تایید کند، روماتولوژیست ممکن است از چندین نوع مختلف آزمایش استفاده کند. آنها ممکن است خون شما را برای مواد خاصی مانند آنتی بادی‌ها آزمایش کنند، یا سطح برخی از مواد مانند واکنش دهنده‌های فاز حاد را که در طول شرایط التهابی افزایش می‌یابد، بررسی کنند. این‌ها می‌توانند نشانه RA باشند و به تشخیص کمک کنند.

آنها همچنین ممکن است از شما بخواهند آزمایش‌های تصویربرداری خاصی مانند سونوگرافی، اشعه ایکس یا MRI را برای تشخیص بهتر، انجام دهید. آزمایش‌ها نه تنها نشان می‌دهند که آیا آسیب مفصلی رخ داده است یا خیر، بلکه شدت آسیب را نیز نشان می‌دهد. در برخی موارد، سیستم‌های بدن فرد بیمار به طور کامل مورد ارزیابی قرار می‌گیرند تا تشخیص دقیق‌تری صورت بگیرد.

آزمایش خون برای تشخیص روماتیسم

انواع مختلفی از آزمایش خون وجود دارد که به روماتولوژیست کمک می‌کند تشخیص دهد که آیا شما روماتیسم دارید یا خیر. این تست‌ها عبارتند از:

۱.آزمایش فاکتور روماتوئید: آزمایش خون RF پروتئینی به نام فاکتور روماتوئید را بررسی می‌کند. سطوح بالای فاکتور روماتوئید می‌تواند نشانه بیماری‌های خودایمنی به ویژه RA باشد.

۲.تست آنتی بادی پپتید ضد سیترولین شده (ضد CCP): این آزمایش به دنبال آنتی بادی مرتبط با RA می‌گردد. افرادی که دارای این آنتی بادی می‌باشند، معمولاً به این بیماری مبتلا هستند. با این حال، همه افراد مبتلا به RA  دارای این آنتی بادی نیستند. تست ضد CCP برای RA اختصاصی‌تر از آزمایش خون RF است.

۳.تست آنتی بادی ضد هسته‌ای: آنتی بادی ضد هسته‌ای (ANA) سیستم ایمنی شما را آزمایش می‌کند تا ببیند آیا آنتی بادی برای هسته سلول‌ها تولید می‌شود یا خیر. بدن شما اغلب آنتی بادی‌های ANA را به عنوان پاسخی به انواع مختلف شرایط خودایمنی، از جمله RA می‌سازد.

۴.سرعت رسوب گلبول قرمز: تست ESR به تعیین میزان التهاب در بدن شما کمک می‌کند. نتیجه به پزشک شما می‌گوید که آیا التهاب وجود دارد یا خیر. اما درباره علت یا محل التهاب اطلاعاتی نمی‌دهد.

۵.تست پروتئین واکنشی C: یک عفونت شدید یا التهاب قابل توجه در هر نقطه از بدن شما می‌تواند کبد شما را تحریک کند تا پروتئین C-reactive بسازد. سطوح بالای این نشانگر التهابی می‌تواند از علائم RA باشد.

درمان روماتیسم

هیچ درمانی برای RA وجود ندارد، اما می‌توان با پیروی از برخی روش‌ها، آن را مدیریت نمود و از آسیب بیشتر جلوگیری کرد. اخیراً، پیشرفت‌های درمانی منجر به بهبود مؤثرتر درد و افزایش کیفیت زندگی مبتلایان به آرتریت روماتوئید شده است. Treat to Target یک فلسفه درمانی است که روماتولوژیست‌ها برای کنترل موثر این بیماری استفاده می‌کنند. این رویکرد منجر به علائم کمتر و نرخ بهبودی بالاتر در مبتلایان به روماتیسم شده است. این استراتژی درمانی شامل:

• تعیین یک هدف آزمایشی خاص که نشانه بهبودی یا خفیف بودن بیماری است.
• انجام آزمایش‌های ضروری و نظارت ماهانه برای بررسی پیشرفت بیماری

اگر پیشرفتی حاصل نشود، رژیم دارویی تغییر می‌یابد. درمان‌های RA به مدیریت درد و کنترل التهاب کمک می‌کند و در بسیاری از موارد نیز منجر به بهبودی می‌شود. کاهش التهاب می‌تواند به جلوگیری از آسیب بیشتر مفاصل و اندام کمک کند. درمان آرتریت روماتوئید شامل روش‌های درمانی زیر است:

• داروها
• درمان‌های جایگزین یا خانگی
• تغییرات رژیم غذایی
• انواع خاص ورزش

برای بسیاری از افراد، این درمان‌ها کمک می‌کند تا زندگی فعالی داشته باشند و خطر عوارض طولانی مدت را نیز کاهش دهند.

داروهای روماتیسم

انواع مختلفی از داروها برای RA وجود دارد. برخی از این داروها به کاهش درد و التهاب RA کمک می‌کنند. برخی دیگر به کم کردن دوره‌های فعال بودن بیماری و محدود کردن آسیب‌هایی که به مفاصل وارد می‌شود، کمک می‌کنند. داروهای بدون نسخه زیر به کاهش درد و التهاب در حین تشدید علائم RA کمک می‌کنند:

• داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)
• کورتیکواستروئیدها
• استامینوفن (درد را کاهش می‌دهد اما التهاب را کاهش نمی‌دهد)

داروهای زیر برای کاهش آسیب‌هایی که RA می‌تواند به بدن شما وارد کند عمل می‌کنند:

۱.داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs): DMARDها پاسخ سیستم ایمنی بدن را مسدود می‌کنند که به کاهش سرعت پیشرفت RA کمک می‌کند.

۲.بیولوژیک: این نسل جدید DMARDهای بیولوژیکی به جای مسدود کردن کل پاسخ سیستم ایمنی بدن، پاسخی هدفمند به التهاب ارائه می‌دهند. این داروها درمانی موثر برای افرادیست که DMARDهای سنتی دیگر اثری بر آن‌ها ندارد.

۳.مهارکننده‌های ژانوس کیناز (JAK): زیرمجموعه جدیدی از DMARDها هستند که برخی از پاسخ‌های ایمنی را مسدود می‌کنند. مهارکننده‌های JAK داروهایی هستند که به جلوگیری از التهاب و آسیب به مفاصل شما زمانی که DMARDها و DMARDهای بیولوژیکی اثر ندارند، کمک می‌کنند.

درمان‌های خانگی روماتیسم

برخی از درمان‌های خانگی و تغییر شیوه زندگی ممکن است به بهبود علائم بیماری کمک کند. اگر به RA مبتلا هستید، کیفیت زندگی خود را با ورزش، خواب کافی و استفاده از وسایل کمکی بهبود دهید.

ورزش کنید.

تمرینات ورزشی می‌توانند به بهبود دامنه حرکتی مفاصل و افزایش تحرک شما کمک کنند. ورزش همچنین می‌تواند ماهیچه‌ها را تقویت کند و فشار وارده از مفاصل را کاهش دهد. ممکن است بخواهید یوگای ملایم را امتحان کنید.  ایده خوبی است و می‌تواند به شما کمک کند قدرت و انعطاف پذیری خود را دوباره به دست آورید.

استراحت کافی داشته باشید.

ممکن است در هنگام تشدید بیماری به استراحت بیشتری نیاز پیدا کنید. مدت استراحت در دوره بهبودی کمتر می‌شود. خواب کافی به کاهش التهاب، درد و خستگی کمک می‌کند.

گرما یا سرما می‌تواند مؤثر باشد.

کمپرس یخ یا کمپرس سرد می‌تواند به کاهش التهاب و درد کمک کند. همچنین ممکن است در برابر اسپاسم عضلانی نیز موثر باشند. می توانید کمپرس سرد را با درمان‌های گرم مانند دوش آب گرم و کمپرس گرم جایگزین کنید که به کاهش سفتی مفاصل کمک می‌کند.

از دستگاه های کمکی استفاده کنید.

وسایل خاصی مانند آتل و بریس می‌توانند مفاصل شما را در حالت استراحت نگه دارند و التهاب را کاهش دهند. اما مهم است که برای جلوگیری از سفت شدن مفاصل، تایم استراحت کافی نیز داشته باشید. عصا می‌تواند به شما کمک کند تا تحرک داشته باشید ، حتی در دوره تشدید بیماری. همچنین می‌توانید از وسایل خانگی مانند دستگیره‌ها و نرده‌ها کمک بگیرید.

رژیم غذایی روماتیسم

متخصص تغذیه شما ممکن است یک رژیم غذایی ضد التهابی را برای کمک به علائم شما توصیه کند. این نوع رژیم غذایی شامل غذاهایی است که مقدار زیادی اسیدهای چرب امگا ۳ دارند. این غذاها منبع غنی اسیدهای چرب امگا ۳ هستند:

• ماهی‌های چرب مانند سالمون، تن، شاه ماهی و ماهی خال مخالی
• دانه‌های چیا
• دانه‌های کتان
• گردو

آنتی اکسیدان‌ها مانند ویتامین‌های A، C و E و سلنیوم نیز ممکن است به کاهش التهاب کمک کنند. برای تامین آنتی اکسیدان بدن این غذاها به شما کمک می‌کنند:

• • انواع توت‌ها مانند زغال اخته، کرن بری و توت فرنگی
  • شکلات تلخ
  • اسفناج
  • لوبیا
  • گردو
  • کنگر فرنگی

مغز گردو پکان

خوردن فیبر زیاد نیز مهم است. غلات، سبزیجات و میوه‌های تازه مصرف کنید. غذاهای حاوی فلاونوئید نیز می‌توانند به مقابله با التهاب در بدن کمک کنند. از جمله:

• • محصولات سویا، مانند توفو و میسو
  • انواع توت‌ها
  • چای سبز
  • کلم بروکلی
  • انگور

خرید زغال اخته

آنچه نمی‌خورید نیز به اندازه آنچه می‌خورید، مهم است. از خوردن غذاهای محرک شامل کربوهیدرات فرآوری‌شده و چربی‌های اشباع اجتناب کنید. پرهیز از خوردن غذاهای محرک و مصرف غذاهای مناسب و پیروی از یک رژیم غذایی ضد التهابی به شما در کنترل RA کمک می‌کند.

انواع روماتیسم

انواع مختلفی از RA وجود دارد. دانستن اینکه کدام نوع را دارید باعث می‌شود بهترین روش درمان را به کار بگیرید. انواع RA عبارتند از:

۱.بیماری RA سرمی مثبت: اگر شما مبتلا به RA سرمی مثبت هستید، فاکتور روماتوئید مثبت یا نتیجه آزمایش خون ضد CCP دارید. به این معنا که شما آنتی بادی‌هایی دارید که باعث می‌شود سیستم ایمنی بدن شما به مفاصل حمله کند.

۲.بیماری RA سرم منفی: اگر نتیجه آزمایش خون RF منفی و نتیجه ضد CCP منفی است، اما همچنان علائم RA دارید، ممکن است RA سرم منفی داشته باشید.

۳.آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان (JIA): آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان به آرتریت روماتوئید در کودکان ۱۷ ساله و کمتر بروز می‌یابد. علائم آن مشابه سایر انواع RA است، اما ممکن است با التهاب چشم و مشکلات رشد فیزیکی نیز بروز پیدا کند.

روماتیسم سرم مثبت

بیماری RA سرمی مثبت شایع‌ترین نوع RA است. این نوع آرتریت ممکن است ژنتیکی باشد و با علائم شدیدتر از RA سرمی منفی همراه باشد. علائمی نظیر:

• سفتی صبحگاهی که ۳۰ دقیقه یا بیشتر طول بکشد.
• تورم و درد در مفاصل متعدد
• تورم و درد در مفاصل متقارن
• ندول‌های روماتوئید
• تب
• خستگی
• کاهش وزن

بیماری RA همیشه محدود به مفاصل نیست. برخی از افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید مثبت می‌توانند در چشم‌ها، غدد بزاقی، اعصاب، کلیه‌ها، ریه‌ها، قلب، پوست و رگ‌های خونی دچار التهاب شوند.

روماتیسم در دست

آرتریت در دست ممکن است به عنوان یک احساس سوزش سطح پایین شروع شود که در پایان روز احساس می‌کنید. در نهایت، ممکن است دردی را تجربه کنید که لزوماً ناشی از استفاده از دستان شما نیست و در صورت بی‌توجهی ممکن است شدید شود.

ممکن است این علائم را نیز داشته باشید:

• تورم
• سرخی
• گرما
• سفتی و سختی

اگر غضروف مفاصل شما از بین برود، ممکن است متوجه برخی تغییر شکل‌ها در دستان خود شوید. همچنین ممکن است در مفاصل دست، انگشتان و مفاصل بزرگ احساس ساییدگی داشته باشید که نشان می‌دهد مفصل به طور کامل از بین رفته است.

با پیشرفت بیماری، کیسه‌های پر از مایع یا کیست‌های سینوویال معمولاً در مچ دست، زانو، آرنج، مچ پا و اطراف مفاصل کوچک دست ایجاد می‌شوند. این کیست‌ها با عارضه همراه‌اند و ممکن است منجر به پارگی تاندون شوند. همچنین ممکن است با رشد کنده‌ای مواجه شوید. با گذشت زمان، خارهای استخوانی می‌توانند استفاده از دستانتان را برای شما سخت‌تر کنند.

اگر RA در دستانتان بروز پیدا کرده است، می‌توانید با انجام تمریناتی، عملکرد حرکتی آن‌ها را حفظ کنید. ورزش، همراه با انواع دیگر درمان، می‌تواند به کاهش التهاب و تاخیر در پیشرفت بیماری کمک کند.

بیماری روماتیسم چه احساسی دارد؟

بیماری RA ممکن است در دست‌ها و پاهای شما بیشتر قابل مشاهده باشد، به خصوص با پیشرفت بیماری و عدم پیگیری درمان. بروز تورم در انگشتان و مچ دست، زانو، مچ و انگشتان پا شایع است. آسیب به رباط‌ها و تورم در پاها می‌تواند باعث ایجاد مشکل در راه رفتن فرد مبتلا به RA شود.

اگر روند درمان را آغاز نکنید، ممکن است ناهنجاری‌های شدید در دست ها و پاهای شما ایجاد شود. تغییر شکل دست‌ها و انگشتان ممکن است ظاهری منحنی و پنجه مانند ایجاد کند. انگشتان پا نیز ممکن است مانند پنجه شوند و به سمت بالا خم شده و یا زیر توپی پا، به یکدیگر بپیچند.

ممکن است در پاهای خود علائمی نظیر زخم، ندول، پینه و یا بونیون مشاهده کنید. توده‌هایی که ندول‌های روماتوئید نامیده می‌شوند، می‌توانند در هر جایی از بدن شما که مفاصل ملتهب دارد، ظاهر شوند. اندازه آنها می‌تواند از خیلی کوچک تا اندازه یک گردو یا بزرگتر باشد و می‌توانند به صورت خوشه‌ای نیز بروز کنند.

تفاوت بین آرتریت روماتوئید و آرتروز

مانند RA، افراد مبتلا به استئوآرتریت (OA) می‌توانند مفاصل دردناک و سفت را تجربه کنند که حرکت کردن را دشوار می‌کند. افراد مبتلا به OA ممکن است پس از فعالیت طولانی مدت دچار تورم مفاصل شوند، اما OA واکنش التهابی قابل توجهی ایجاد نمی‌کند که منجر به قرمزی مفاصل آسیب دیده شود. بر خلاف RA، OA یک بیماری خود ایمنی نیست و به ساییدگی و پارگی طبیعی مفاصل با افزایش سن مربوط می‌شود و یا می‌تواند در نتیجه ضربه ایجاد شود.

بیماری OA اغلب در افراد مسن دیده می‌شود. با این حال، گاهی اوقات در بزرگسالان جوانی که بیش از حد از یک مفصل خاص استفاده می‌کنند – مانند بازیکنان تنیس و سایر ورزشکاران – یا کسانی که آسیب شدیدی را تجربه کرده‌اند، دیده می‌شود. بیماری RA یک بیماری خود ایمنی است. آسیب مفصلی ناشی از RA ناشی از سایش و پارگی طبیعی نیست و در نتیجه حمله بدن شما به خود بروز می‌یابد.

آیا آرتریت روماتوئید ارثی است؟

آرتریت روماتوئید یک بیماری ارثی محسوب نمی‌شود، اما در برخی خانواده‌ها دیده شده است. این بیماری ممکن است به دلایل محیطی، علل ژنتیکی یا ترکیبی از هر دو بروز یابد. اگر عضوی از خانواده مبتلا به آرتریت روماتوئید است و اگر علائم درد مداوم، تورم و سفتی مفاصل غیر مرتبط با استفاده بیش از حد یا ضربه را دارید، حتما با پزشک مرتبط صحبت کنید. اگر در خانواده‌ای سابقه ابتلا به این بیماری وجود داشته باشد، احتمال ابتلای دیگر اعضای خانواده افزایش می‌یابد که در این شرایط تشخیص زودهنگام، تاثیرگذاری درمان را بیشتر می‌کند.

عوارض روماتیسم

ابتلا به روماتیسم می‌تواند شما را در معرض افزایش خطر ابتلا به سایر مشکلات جسمی قرار دهد. برخی از افراد ممکن است با عوارض ناشی از مصرف داروهای درمانی RA مواجه شوند.

بیماری قلبی زودرس: افرادی که به بیماری آرتریت روماتوئید مبتلا هستند، دو برابر بیشتر از افراد غیرمبتلا، در معرض خطر بیماری‌های قلبی قرار دارند. کسانی که چاقی و آرتریت روماتوئید دارند در معرض بالاترین خطر هستند. بیماری عروق کرونر علت شماره یک مرگ و میر در افراد مبتلا به RA است.

سندرم تونل کارپال: سندرم تونل کارپال در افرادی که RA دارند شایع است که باعث درد، بی‌حسی یا گزگز در دست‌ها و انگشتان می‌شود. علت آن فشرده شدن عصب دست به نام عصب مدین است.

بیماری بینابینی ریه: بیماری بینابینی ریه از علائم اولیه RA است و زمانی ایجاد می‌شود که ریه‌های شما ملتهب‌اند.

فیبروز ریوی: فیبروز ریوی وضعیتی است که باعث ایجاد اسکار و سفتی ریه می‌شود و تنفس را دشوار می‌کند. پلورزی یکی دیگر از بیماری‌های دردناک ریه است که از عوارض RA و به دلیل التهاب پوشش ریه (پلور) ایجاد می‌شود.

درد قفسه سینه: التهاب بافت‌های اطراف قلب منجر به پریکاردیت و درد قفسه سینه می‌شود.

التهاب چشم: التهاب چشم ناشی از روماتیسم می‌تواند منجر به یووئیت و اسکلریت شود که باعث قرمزی و درد چشم می‌شود. همچنین می تواند منجر به سندرم شوگرن و خشکی چشم نیز شود.

واسکولیت: التهاب رگ‌های خونی که به واسکولیت معروف است، می‌تواند باعث ضخیم شدن، ضعیف شدن، باریک شدن و زخم شدن عروق شود. در موارد جدی، می‌تواند بر جریان خون در اندام‌های بدن نیز تأثیر بگذارد و خطر مرگ را به همراه داشته باشد.

آسیب مفصل: اگر RA به موقع مدیریت یا درمان نشود، ممکن به مفصل آسیب دائمی وارد شود. مفاصل می‌توانند به شدت تغییر شکل دهند و تاندون‌ها، استخوان‌ها و غضروف‌های مجاور آسیب ببینند. گاهی اوقات برای جلوگیری از ازکارافتادن مفصل به جراحی نیاز است.

میلوپاتی دهانه رحم: ابتلا به RA شما را در معرض افزایش خطر ابتلا به میلوپاتی دهانه رحم قرار می‌دهد. این عارضه ناشی از فشرده شدن نخاع در گردن ایجاد می‌شود که منجر به دررفتگی مفاصل در بالای نخاع شده و می تواند به طور جدی قدرت حرکت را تحت تأثیر قرار دهد و حتی آسیب دائمی به نخاع وارد کند.

ذات الریه: پنومونی شایع‌ترین عفونت در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید است.

نارسایی کلیه: سومین مشکل شایعی که منجر به مرگ افراد مبتلا به RA می‌شود، نارسایی کلیه است. افراد مبتلا به RA در معرض خطر بیماری مزمن کلیه (CKD) و گلومرولونفریت هستند.

خونریزی گوارشی: خونریزی گوارشی وضعیتی است که در آن خونریزی شدید در قسمت‌های بالایی دستگاه گوارش رخ می‌دهد. این مشکل شایع‌ترین عارضه دستگاه گوارش در افراد مبتلا به RA است و با داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) درمان می‌شود.

پان سیتوپنی: پان سیتوپنی زمانی رخ می دهد که فرد گلبول‌های قرمز، گلبول‌های سفید و پلاکت خون بسیار کمی داشته باشد که باعث سه بیماری خونی می‌شود: کم خونی، لکوپنی و ترومبوسیتوپنی. شدت کم خونی به شدت بیماری RA بستگی دارد.

لنفوم: افرادی که به RA مبتلا هستند، خطر ابتلا به لنفوم هوچکین (HL) و لنفوم غیر هوچکین (NHL) در آن‌ها بیشتر است.

ندول‌های زیر جلدی: ضایعاتی که در عمق لایه‌های زیر پوستی قرار دارند و در ۳۰ تا ۴۰ درصد از بیماران مبتلا به RA یافت می‌شوند.

نظر نهایی

روماتیسم یا آرتریت روماتوئید یک بیماری مزمن است که در حال حاضر درمانی ندارد. گفته می‌شود اکثر افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید علائم ثابتی ندارند. این بیماری دوره‌های فعال و دوره‌های خاموش دارد که فرد هیچ علائمی ندارد. سیر بیماری از فردی به فرد دیگر متفاوت است و علائم می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. اگرچه علائم ممکن است برای دوره‌های طولانی متوقف شوند، مشکلات مفصلی ناشی از RA معمولاً با گذشت زمان بدتر می‌شوند. به همین دلیل است که درمان زودهنگام از آسیب غیرقابل جبران جلوگیری می‌کند.